Krokusowo ;)

Sobota, 25 marca 2017 · dodano: 26.03.2017 | Komentarze 0

Sobota jak marzenie!
Wolna, słoneczna i jeszcze spędzona na Podhalu <3

Paulina zrobiła wydarzenie na facebook'u, coby poszukać krokusów, cóż pozostało zrobić? :P
Jedziem tam!

Marcin (matkobosko jakżeśmy się dawno na rowerze razem nie wozili!!!) wypatrzył to wydarzenie, no to pojechaliśmy together ;)

8.30 Fortuna ma przyjechać i nas zabrać, no to czekamy... :P

Przyjechał, zapakowaliśmy się do jego fury i jedziemy tam gdzie nam się wszystko dobrze kojarzy... :P
Jak to zawsze bywa, słońce zostawiamy w Sączu, a im bliżej Nowego Targu, tym jakoś tak mniej błękitnego nieba...
Ale co tam!

Przed 10 zameldowaliśmy się u Pauliny szybkie ogarnięcie gajtersów i jedziemy!

Początek trasy, to jazda drogą rowerową, tak tą drogą, którą już tu nieraz wspominałam (N.Targ-Trstena) :P 
Po dojechaniu do Podczerwonego skręciliśmy w lewo i za jakiś czas znaleźliśmy się w Chochołowie :)

Typowe chochołowskie krajobrazy ^^

Powoli, nieśmiało zaczęły pojawiać się krokusy, ototo nam chodziło dnia dzisiejszego ;)


Od razu uprzedzam! Nie uszkodziłam ani jednego krokusika!!! Ani jednego!

Kiedy dojechaliśmy do Kościeliska, pamiętając Cyklowarsztaty w MTB Hostel, postanowiliśmy wprosić się na herbatę...
Nikogo nie zastaliśmy :)
A mi się wydawało,że tam bez przerwy jest pełno ludzi!!!

Pocałowaliśmy klamkę i pojechaliśmy dalej :)

Zaczęła się wspinaczka pod Gubałówkę.
Dopiero gdzieś w połowie przypomniałam sobie (a Paulina mnie utwierdziła w tym),że to ten podjazd na którym "już" umarłam podczas pierwszych 4 kilometrów lipcowego TRR!
Tak!
To był podjazd pod Butorowy Wierch...
Powiem Wam,że tym razem respiratora nie potrzebowałam, ale i nie jechałam tak szybko jak w na wyścigu :)
Wolniejsza jestem o jakieś 2 minuty, aczkolwiek zatrzymywałam się (stravy nie) na foty, no bo przecież jej! jak można olać takie widoki na tym podjeździe?!)
Na ścigu kumam, nie było czasu, ale wczoraj?!
Patrzyłam, ahowałam i czekałam na Paulinę i Marcina, którzy dzielnie walczyli z podjazdem coby mi nie powiedzieli zaś (taaa ciągle mi siedzi w głowie z*eba od Pauliny podczas tripa do Śląskiego domu na Słowacji),że za szybko jadę...OK!

Wszystko na wyciągnięcie ręki!

Po podjechaniu na sam szczyt, odpoczynek, fotki, papu...



W sumie nie miałam jedzenia, ale ja nigdy nie biorę jedzenia na 70 km...
Na tym tripie batony, którymi Paulina się ze mną podzieliła, były mi potrzebne ;)
Dziękuję mamuśka! 

Kiedy nacieszyliśmy się widokiem gór, postanowiliśmy wracać.
Nie było to łatwe zadanie,bo niby z górki, ale pieronie jak się zimno zrobiło!!!
Jo żem wiedzioł,że tak bedzie! Ale i tak żem się nie przygotowoł!

Garmin Pauliny coś koło 5 stopni wskazywał...
Trzeba zjeżdżać wolno!
Mus musem, ale teren robił swoje :P 
Fajne srepentynki, szkoda hebli używać :)
Puściłam się i nawet nie zamarzłam, a micha się cieszyła, bo prędkości poczuła :P

Powrót z "innego świata" przez Szaflary, kawałek przez Zakopiankę.
Przejeżdżając koło tamtejszej "Zadymy", przypomniało mi się jak dobre jedzenie tam mają i... zrobiłam się serio głodna!
Będzie kebab! :D
Wróciliśmy na mieszkanie, zamówiliśmy żarełko iii w sumie im dłużej siedziałam na tej kanapie tym bardziej mi się spać chciało :D

W drodze powrotnej do domu, cieszyłam się że to Marcin prowadził, bo w końcu miałam więcej czasu i możliwości na oglądanie najlepsiejszego krajobrazu na świecie!

#wgórachjestwszystkocokocham!

Dzięki!