Szoken z rana!

Poniedziałek, 21 września 2015 · dodano: 21.09.2015 | Komentarze 4

Z racji okropnopaskudnej pogody przez cały weekend na rower nawet nie popatrzyłam!
Za to jak się wyleżałam :D Cały rok w sumie chyba tyle czasu nie spędziłam w łóżku w ciągu dnia co wczoraj :P Miodzio :D
Dzisiaj mimo niskiej (16 stopni!) temperatury świeciło słońce i aż rower sam się wołał o przejażdżkę, nachalny typ! :D
W pracy tydzień na pierwszą zmianę.
Nastawiłam sobie budzik o godzinie 5.25 tak profilaktycznie żeby się wyrobić(ostatnio tak wcześnie wstawałam ze 3 tygodnie temu!) kiedy zadzwonił to tak jakby mnie ktoś w twarz uderzył!!
Budzik dzwoni, otwieram oczy i nie widzę nic! N I C! Kuźwa, pomyślałam,że oślepłam do reszty, jak to?! Tak ciemno! Ja chcę rowerem do pracy! Boszzzz nie chcę jesieni, zimy i wiosny! Ja chcę lato, ciągłe lato! 12 mcy 30 stopniowego upału <3
Tak, wiem :) Ja se mogę chcieć :D
Przeprosiłam się z iżonowozem, wsiadłam i pojechałam, a rower został!
Tak, wgl to w tamtym roku, dłużej jeździłam rano do pracy na rowerze, bo zaczynałam o 7, teraz zaczynam pół godziny wcześniej!
Dzień wstał(przynajmniej dzisiaj) około 6.05 o 20 min za późno,żebym zdążyła dojechać na rowerze :/ Smutek, smuteczek ogromny mi się zrobił na sercu! :(

Dzień faktycznie był ładny, tylko krótki!!!!

W pracy rozkminiałam co zrobić,żeby zdążyć przejechać się w słońcu i nie wracać po ciemku!
Niestety wieczorem też mi urwali z dnia :O aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa oddawać!
Plan był zacny: wyjść z pracy o 14.30, jechać do domu szybko(ale bezmandatowo :P), zjeść, przebrać się i wio :P
I nagle dzwoni ON, tatuś we własnej osobie, a to rzadkość :P Odbieram ciekawa co chcę: Cześć Iwcia, możesz rozmawiać? No, tak (inaczej bym nie odebrała :D) co tam? A tata na to: Przyjedziesz po mnie jak skończę w pracy koło 17, bo mi Jarek (brat) zabrał auto?!
Oooo jak mi ciśnienie podniosło!
To ja mam już plany, wyobrażenia i trasę, a tu mam od 15 do 17 siedzieć jak niewolnik i czekać na telefon? Ojjj nie! Nie dam się :P
Iwona blondynka, ale inteligentna :P
Kiedy wracając do domu, przejeżdżałam koło pracy taty, wpadłam na pomysł,żeby mu to moje pudełko zostawić pod zakładem, oddać mu kluczyki i niech się sam przywiezie z pracy :P
O Iwona eureka! :P
Podjechałam, oddałam kluczyki iiii przeszłam resztę 2.5 kilometrowej drogi do domu z buta! :P Nic to! Jestem wolna! Nie muszę czekać niecierpliwie na telefon i nigdzie jechać :P
Pędzę więc przez pola, lasy byle jak najszybciej skrótami dotrzeć do domu, ogarniam go trochę, bo nikt nie posprzątał po obiedzie
(każdy w rozjazdach, a pusty dom się sam nie posprząta!), w sumie z tej radości i wolności nie jem tego obiadu, przebieram się i ahoj :P
Nie było za ciepło, długi rękaw na starcie,a później i nogawki przydały się jak nigdy!
Jeździłam i jeździłam, śpiewając sobie pod nosem, co tam mi w uchu grało no i cieszyłam się jak dziecko :)

Tak mi niewiele do szczęścia potrzeba :D Trochę słońca, trochę nieba.... Nawet się zrymowało :D
Kilka kółek i szybko do domu, bo ta znienawidzona ciemność zaczęła nadciągać, bleeee.....!