Kolejna klepa za mną :O

Wtorek, 5 czerwca 2018 · dodano: 05.06.2018 | Komentarze 4

Wiecie co Wam powiem?
Zaczynam się zastanawiać nad zmianą dyscypliny, którą będę uprawiać,serio!
Od dzisiaj,nie ufam nikomu i niczemu jadąc na rowerze!

Po wolnym weekendzie wstępnie planowałam w poniedziałek trochę pojeździć, ale moje plany to jedno, a życie w domu to drugie.
Straszny mam kołowrotek, wszystko zbiega się na raz, ale nic to.
Dzisiaj zadowolona, bo obudziłam się wyspana, wystarczająco wcześnie żeby pomyśleć o fajnej trasie, z odpowiednią ilością kilometrów i podjazdów, miałam nadzieję pojeździć.

Zjadłam smaczne śniadanie, dobiłam powietrza do opon i ogień w tą przygodę :P
Przygoda skończyła się w Chełmcu czyli jakieś 10 km od domu...
Ul. Marcinkowicka korek jaki widujemy tu codziennie od miesiąca, po zamknięciu mostu heleńskiego.
Nie widziałam jeszcze jak kolejki na tym odcinku drogi wyglądają o tej porze (8 rano), ale to co zobaczyłam przegoniło mnie na chodnik.
Nie jestem za jazdą chodnikiem zwłaszcza Bianką, której mi po prostu szkoda,ale jak zobaczyłam te ogromne TIR-y przeciskające się między sobą na obydwu pasach ruchu tak wybór był jasny.
I tu mnie pokarało!
Zasada że chodniki są dla ludzi nie rowerów, rządzi się swoim prawem!
Nie ujechałam więcej jak 100 m i dzwon!
Pani z citroena skręcając do domu, nie zauważyła mnie i centralnie przywaliła w lewą stronę mojej Bianki, jej :O
Zaś gleba i zaś rany do zagojenia!

Trzeci rok jazdy na Biance, trzeci strzał w żałosnych okolicznościach.
Już nawet na chodniku nie można się czuć bezpiecznie...
W wyniku wypadku/upadku odechciało mi się kontynuowania wycieczki, ale szkoda mi było wracać do domu, skoro czuję się dobrze...
Pani z citroena okazała się ciocią mojego kolegi, wystraszona chyba nie mniej jak ja.
Zawołała do domu.
Opatrzyła stłuczenia i prosiła żebym już dalej nigdzie nie jechała, tylko wróciła do domu, a w razie problemów ze zdrowiem do niej dzwoniła.
Niby to było by rozsądne, ale ja ciekawska jestem fes, a Chłop mój mi ostatnio fajny podjazd pokazał :P
Nie wiedziałam o nim, aż do zeszłego czwartku kiedy mnie tam wywiózł autem, mówiąc że tu mam idealne warunki do treningów, no i zaczarował :D
Skoczyłam, więc wbrew rozsądkowi na Myślec po QOMa na tym pierońskim podjeździe :P
Ja kolarz jestem, nie piłkarz!
Trzeba było się zmierzyć z tą górą.
Nie było źle aczkolwiek pary w płucach trochę brakowało :P
A widoki jakie pokazały się na szczycie uświadomiły mi że było warto :P

Najważniejsza zasada nie zejścia z roweru została zachowana, a i udało mi się chociaż trochę powspinać w dniu dzisiejszym.

Bilans dnia dzisiejszego:
ja do wygojenia ran, Bianka do serwisu na prostowanie kół.
Szczęście w nieszczęściu,że moja dzisiejsza przygoda zakończyła się tylko paroma ranami, bo Pani nie uderzyła we mnie, a w rower,ale obawiam się,że kiedyś moje żelasne kości się nie obronią i wtedy skończy się dzień dziecka.

I teraz pytanie gdzie i jak jeździć tym rowerem żeby nie dać się zabić???