Wolna sobota, w końcu na rowerze :D

Sobota, 3 listopada 2018 · dodano: 05.11.2018 | Komentarze 0

Jej dawno nie byłam w weekend na rowerze i to tak porządnie, daleko!
Bez względu na zadowolenie ogółu, tudzież nie, po sobotnich porządkach zabrałam rower i pojechałam przed siebie ;)
Wiedziałam,że chcę jeszcze (może ostatni raz?) w tym roku objechać Jeziorko Rożnowskie i czułam,że to musi być dzisiaj!
Pogoda nie najgorsza,można było nawet syry odsłonić!

Wystartowałam po 11 i obliczyłam,że przy normalnej, "sezonowej" prędkości, pokonam tą trasę w około 3 h, taaa.... :D
Jadąc w kierunku Marcinkowic, kminiłam w głowie jak tu zjechać,żeby zaś się nie zgubić jak ostatnio :P
Nie było tragedii, po prostu skręciłam w lewo zamiast w prawo i ot tak już miałam Łososinę.
Nie chciało mi się tam jechać, bo im bliżej celu,znaczy Rożnowa, tym więcej chmur i mgły i wgl nic tylko wejść pod koc i pić gorące kakao :P
Ale ja się tak szybko nie poddaję!
Mimo ogólnego zniechęcenia pchałam się w tą mgłę jak głupia i tylko czekałam kiedy skręcę w Rożnów,żeby uciec przed ruchem na głównej drodze.
W Rożnowie szybki pitt stop, bo brak słońca i wilgotne powietrze zwiastowały szybką bombę :O

Oreło zawsze na PROpsie :D

Jechałam w kierunku Gródka i wypatrywałam jakichś pozytywów w tej mojej mglistej tułaczce i znalazłam, nawet kilka :D
Pierwszy będę miała większą satysfakcję jak po powrocie zasiądę pod ciepłym kocem z grzanym piwem (które mi się niewyobrażalnie marzyło :P) w ręce.
Drugi będę miała satysfakcje w ogóle.
Trzeci właśnie mijałam:
 
Może i słońca nie było, ale złota jesień jeszcze jest :)

Jadąc dalej znalazłam miejsce, które zmusiło mnie do kolejnego zatrzymania się i pstryknięcia nie najgorszej fotki!
Może gdyby niebo było błękitne i powietrze bardziej przejrzyste, udało by się z tym zdjęciem zrobić jeszcze coś więcej,ale mimo wszystko uważam,że jesień jest najlepszą porą roku, na klimatyczne fotki!
Zresztą patrzcie :D
 
i

Uważam czad!
Chociaż pewnie gdyby nie ta mgła, to i Jeziorko byłoby bardziej wyraźne :P
Cóż.

Jechałam dalej, mając wrażenie,że jadę już tydzień i czekałam kiedy w końcu wyciągnę się pod górę w Siennej,żeby wyluzować na zjeździe z Dąbrowej :P
Doczekałam się, ale już zaczęłam wątpić,że wrócę o własnych siłach do domu!
Nie dość,że z zakładanych 3 godzin zajętych wycieczką, wyszły mi 4, to jeszcze jedzenie mi się skończyło i zaczęło mi być powoli słabo!
Stwierdziłam jednak,że do domu mam już tak niedaleko,a w między czasie złapałam, ten dobry (choć rzadko spotykany!) wiatr w plecy,że no po prostu muszę się jakoś doczołgać na włościa :P
I powiem Wam,że ostatnie 10 kilometrów jechało mi się wybitnie dobrze, a po powrocie do domu ta satysfakcja była kilkukrotnie większa niż zakładałam.

Ahoj!