Pierwsza poważna zgrupka, czyli stówka jak malowana :D

Niedziela, 17 marca 2019 · dodano: 09.04.2019 | Komentarze 3

Trochę się wahałam,bo przecież zimy nie przepracowałam rowerowo, a zarobkowo i nie byłam do końca pewna, czy ta stówka ma już sens bytu :P
Mimo wszystko pojechałam, bo jak to Bartek napisał "Ty nie dasz rady?!"
Przekonywujące! :D 
Umówiliśmy się o 11 pod Orbisem i Panowie, ja Was proszę, jestem tym jedynym (chyba), słabym ogniwem w naszej czteroosobowej grupce! :P
Ja, Bartek, Michał i Jarek, zacne towarzystwo!
Już pod hotelem musiałam się rozebrać z nogawek, bo mimo wiatru było na prawdę ciepło!
Wystartowaliśmy!
Tempo spokojne, można było bez zadyszki pogadać :P
Trasa była z góry ustalona.
Miała to być sympatyczna Dolina Popradu i była. Tylko w nieco zmienionej formie,niż standardowa, bo kierowaliśmy się przez Królową i Boguszę na Berest.
I tu mnie spotkała niespodzianka!
Ten podjazd w Boguszy,niby płasko(ale ciągle pod górę)w roku zakupu Bianki był dla mnie zabójczy, teraz został podjechany na prędkości z luźną gadką z Maciejem.

Da się!
Zjazd oczywiście na heblach.
To mi się już chyba nigdy nie zmieni!
Nie dość że zjazd, to jeszcze wiało, myślałam,że mnie porwie! :P
Na dole chłopaki poczekali i zaczęła się nierówna walka z wmordęwindem, nie lubię barz!
Kiedy doturlaliśmy się na podjazd w Bereście mi się już nie chciało, a tu nawet jeszcze nie byliśmy w połowie :O
Serio!
Pierwszy kryzys!
Nogi jak neptyki, głowa nie moja, nawet baton nie pomógł!
Niepotrzebnie kolorowe narkotyki (magnez+witaminy) rozpuściłam w bidonie, zamuliło!

Ale chłopaki mi nie dali zginąć i jak razem wyjechaliśmy, tak razem wrócimy, miło! :P

Obstawiali moje tyły :D
Podobno faceci lubią jechać za dziewczynami.
Ciekawe czemu...? :D

Podjazd fajny, trochę przypominał mi ten z trasy pod Ostrą w Limanowej, ale dużo przyjemniejszy do jechania ;)
Po wyjeździe decyzja na pitt-stop na stacji przy wylocie z Krynicy.
Chwila postoju iii jeszcze bardziej mi się nie chcę!
Zastane te moje chude kości!
W niedziele na stacji  nie kupi hot-doga, a na słodkie mój zamulony żołądek nie miał ochoty (absolutnie!), wzięłam tą długą,zimną i ostrą bagietkę z kurczakiem...
Z braku laku :D

Ruszyliśmy w dalszą drogę i tak mi się jakoś zaczęło dłużyć.
Jak sobie uświadomiłam,że dopiero jesteśmy w Muszynie, to mi się prawie płakać chciało!

Tak mnie już kark bolał,że szok!
Nogi spoko, tyłek spoko ino ten kark i barki...

Trzeba to chyba w końcu ustawić, coby z takiej przyczyny nie tracić przyjemności z tej aktywności.
Jechaliśmy, gadaliśmy, narzekaliśmy, no i się cieszyliśmy :P
Ten multum emocji zrozumie każdy kogo kiedykolwiek goniła bomba :D

Dobra mina do złej gry :D

Kolejny przystanek zaplanowaliśmy w Pijalni Artystycznej w Piwnicznej, bo tam mają dobre ciacho i można posiedzieć na balkonie, czyli nie trzeba tracić promieni słonecznych na przesiadywanie w ciemnych lochach, niewiadomego pochodzenia knajpek :D
Kiedy dojechaliśmy do Pijalni, ja już przebierałam nogami.
Zaczęło mi się dłużyć, okropnie dłużyć :P
W sumie się nawet ucieszyłam,że nie ma wolnych stolików, bo liczyłam na szybki stop i powrót.
Im dłuższe te przerwy, tym mi gorzej wystartować z powrotem!
Była kawka, było ciasto i był ogień, byle do domu :P
Kiedy dojeżdżaliśmy do ronda w Starym Sączu, dostałam słowotoku, bo chciałam podziękować chłopakom za wspólną jazdę i zapewnić,że nie, nie wyładują mi się akumulatorki nim zajadę na swoje podwórko :D
Udało się, chociaż każda zmarszczka na drodze, przeszkadzała trzy razy bardziej niż zwykle!

Fajna ta wycieczka, bardzo fajna!
Tak dawno nie jeździłam z kimś na rowerze,że już zapomniałam ile to frajdy jest,kiedy można sobie pożartować w trasie :D
A przecież kolarstwo szosowe, to przede wszystkim dobra ekipa,pyszne ciacho i doskonały humor! 
Muszę zadbać w tym roku,żeby przynajmniej raz na jakiś czas znaleźć możliwość i czas na przejażdżkę w gronie rowerowych znajomych.
Uwielbiam!